weekendje aan zee "de westkust en 100 jaar oorlog"

Vrijdag morgen 1 juni, het regent....  

Toch nog maar eens eerst de buienradar raadplegen nog snel voor we vertrekken, want regen of niet, we gaan ! De buienradar geeft een "raar" beeld, hier bij ons in de streek, geven ze de volle laag, regen en nog is regen, bakken water, maar volgens de satellietbeelden zou het iets voorbij Brussel droog zijn en ook de komende dagen droog blijven ! Was dit nu een weerbericht van Frank Deboosere dan hadden we het niet geloofd, maar de buienradar heeft ons feitelijk nog nooit "bedrogen" En wij dus weg, en zoals aangegeven vertrokken we in een druilige regen, tot zelfs af en toe gieten zo tussen Aarschot en Leuven.

Maar na Brussel werd het inderdaad droger en droger en in Wetteren maakte we dan een eerste plaspauze zonder dat we onze regenjas diende aan te trekken. 

Rond de middag kwamen we aan op camping Poldervallei in Westende. We waren dit weekend te gast bij de ouders van Lientje en Paul die daar en heel nette staan caravan hebben gekocht. In de namiddag hadden we enkele kleine klusjes gepland waarvan we vooraf gezegd hadden dat we dat gingen aanpakken bij ons bezoek. Tegen de avond stond de mama van Lientje klaar met een BBQ met alles erop en eraan ! Heel lekker en ook de drank had ze in overvloed voorzien. Twee zaken die (weer) de rode draad van het weekend zullen vormen ! :-) Amaai als dat "pensioen" zo verder gaat :-p ... Na het aperitief volgde ....het 2de aperitief en na dat, volgde Koeketienen en ander gerstenat !  Gelukkig zorgde de lekkere BBQ ervoor dat één en ander toch niet te erg naar het hoofd steeg, maar tegen dat we zo rond middernacht de camper opzochten voelden we toch dat de tank echt helemaal vol zat :-).

De zaterdag zou dé dag worden, van verkennen en ontdekken ! 

Paar weken voordien was Paul en Lientje samen met haar ouders al op "prospectie" geweest en hadden een volledig programma uitgewerkt dat ons van de ene verrassing naar de andere voerde. 

De eerste stop was er al "boenk" op ! De sint Sixtus abdij van Westvleteren ! Inderdaad daar waar je het beste bier van de wereld kunt drinken ! En dus...... konden we niet anders dan ook hier .... Het moet gezegd, samen met nen boterham met kaas of paté, eveneens van de abdij was dat echt super lekker ! Toegegeven, wij zijn geen echte bierdrinkers, maar wie zo een Westvleteren 12 drinkt die weet direct waarom dit bier tot werelds beste is gekozen ! 

Na de nodige aankoop van een lading Westvleteren, bier, kaas en paté voerde Chris, de mama van Lientje ons naar de eerste stop in het oorlogsverleden van de Westhoek. De Military Cemetery Lijssenthoek. Op het eerste zicht één van de vele militaire begraafplaatsen zoals er heel veel zijn in de streek hier, maar deze heeft toch net een iets anders "verhaal". Het is de grootste hospitaalbegraafplaats, 10 784 graven, 30 nationaliteiten. Men kan stellen dat dit zo een beetje het ontstaan is van de naoorlogse hospitalen waar men georganiseerd op één locatie met een team de vele gewonden die de oorlog tot gevolg had met de beste zorgen probeerden te omringen. Voor we de indrukwekkende begraafplaats zelf bezoeken wandelen we eerst door het bezoekerscentrum waar je mee wordt genomen de indrukwekkende getuigenis van meer dan vier jaar oorlogsgeweld. van 1915 tot 1920 welk zich hier in het gehucht Lijssenthoek zich afspeelden. 

Wat een speciale plaats, we konden hier makkelijk nog een tijdje op een bankje hebben kunnen mediteren en "genieten" van de rust en de stilte welke hier heerst ondanks de honderden bezoekers die er gelijk met ons waren, maar de dag had nog wel meer in petto. 

Langsheen de kleine bochtige binnenwegen, ik zat achteraan in het midden van de auto tussen Marleen en Lientje en dan zijn die kronkelwegen en ronde punten best leuk, dit terzijde :-) , kwamen we aan bij het Tyne Cot Cemetery, wereldwijd gekend als de militaire begraafplaats van Passendale. Ook dit kennen we wel van TV maar de TV geeft nog niet half het juiste beeld van wat het hier echt is. De begraafplaats heeft de uitstraling van een prachtig park, de grafstenen tot op de cm nauwkeurig geplaatst, omzoomt met prachtige rozen. Immens groot, geheel omringt met een muur opgebouwd uit zwarte vuursteen. Naast de bijna 12000 grafzerken staan in de gebogen omwalling nog eens de namen van bijna 35000 vermiste soldaten. Niet verwonderlijk dat deze plaats jaarlijks meer dan 200000 bezoekers trekt. 

Van Passendale koersen we naar Zillebeke waar we halt houden in het provinciaal domein Palingbeek. In niets te vergelijken met de provinciale domeinen van bij ons in de streek want ook dit domein is omsloten door de geschiedenis van de eerste wereldoorlog. Zeer leuk aan dit bezoek was het feit dat we hier ook het kunstwerk van kunstenaar Koen Vanmechelen konden bezichtigen. Vanaf april jl kan je het  werk bewonderen. De indrukwekkende strekt installatie zich uit, over het niemandsland en The Bluff, één van de zwaarst bevochten plekken van de Eerste Wereldoorlog. Voor de realisatie van de 600000 beeldjes deed de kunstenaar ook beroep op de lokale hobbyclubs en kunstenaars. Chris de mama van Lientje die zelf keramiek kunstenares is was één de de honderden helpers. Terecht was ze fier dat zij ons dit immens kunstwerk kon tonen. Maar het domein is veel meer dan het kunstwerk op zich, het is een wandelparadijs dat je meeneemt in het verhaal van "den grote oorlog" die hier een verschrikkelijke strijd heeft gekend. Hier neemt het bos je mee naar The Buff, naar de mijnenslag, Hill 60 en zoveel meer. Over een pad in bankirai wandel je tussen de kraters van de mijnenslag om uiteindelijk te ontdekken hoe dicht de frontlinies hier tegenover elkaar stonden. 

Ondertussen is de namiddag al flink opgeschoten en vertrekken we naar onze laatste bestemming in het verhaal dat onze gasten met ons wilden delen. 

Hoe kan het anders, de Menenpoort in Ieper met haar Last Post.

Voor we getuigen gaan zijn van het dagelijkse eerbetoon aan de 54896 vermiste soldaten gaan wat verder in de straat eten in een Italiaanse pizza zaak. En natuurlijk beginnen we met het aperitief :-) gevolgd door ne lekkere pizza.

Het is iets na 19u als we de zaak verlaten en we zien een massa volk omheen de Menenpoort. Met wat geluk kan ik me toch nog wat meer richting de voorste rij begeven meer helemaal op de eerste rij raken zit er echt niet meer in. Zijn we hier met duizend? of misschien zelfs 3000 mensen ik weet het niet meer wat zeker is hier staan heel veel mensen. In afwachting van de start van de ceremonie is het er een druk geroezemoes en hoor je heel wat verschillende talen. Overwegend natuurlijk engels van de aanwezige Britse bezoekers, maar ook frans, spaans, italiaans en zoveel meer. 

Stipt om 20 u begint de ceremonie, vanaf nu is het publiek echt muisstil. Het klaroengeschal galmt onder de Menenpoort, rillingen lopen over mijn rug. En dan begint de bloemenhulde met vele kransen gemaakt van de gekende "puppies" of klaproos. Als op dat moment ook nog eens een Brits of Amerikaans (?) koor ongelooflijk mooi lof liederen beginnen te zingen ter ere van de 54900 Britse soldaten die hier herdacht worden krijg ik de krop in de keel en zie ik overal rondom mij het respect van al die toeschouwers, waaronder verrassend heel veel jongeren. 

Het is al een flink stuk in de avond als we terug richting de camping afzakken. Onderweg naar de auto vind Paul of Lientje zo een plastic puppies, het kleine rode bloempje dat zo symbolisch is voor deze plek. Ik krijg het en ben er echt blij mee, het is voor mij een herinnering aan een heel speciale dag. Het bloempje zal een plaatsje krijgen in de camper, zeker weten ! Niet vergeten tegen Eddy en Odette te zeggen dat ze het moeten laten zitten :-).

En voor wie nu de moeite heeft gedaan om gans mijn verhaal van de dag te lezen kan ik nog verklappen dat we bij aankomst op de camping opnieuw in  knusse caravan zijn beland van mama Chris. En wat denk je wat we daar gedronken hebben? ..... ja juist :-)

Na een goede nachtrust was het ondertussen al zondag en hadden wij onze gasten uitgenodigd voor het ontbijt. Spek met eieren had ik beloofd en die waren er natuurlijk ook ;-) . 

Zo een beetje onze manier om dank U te zeggen tegen mama Chris, Lientje en Paul voor een camper tripje met geschiedenis welk we niet gauw zullen vergeten.

Tot de volgende trip !