Groter kan het contrast toch niet zijn !

Na de laatste nacht in Las Vegas door gebracht te hebben in de camper in Oasis Las Vegas RV Resort, rijden we verder.
We zijn nog maar net vertrokken uit de flitsende stad achter ons, of het landschap verandert terug in woeste natuur met bergen en dorre vlaktes.
Vandaag rijden we al een stuk richting Grand Canyon en normaal zouden we langs de Bryce Canyon gegaan zijn maar daar ligt al een pak sneeuw van een meter dik !
Zo erg kan het hier veranderen, op minder dan 200 mijl gaat het hier van 23 a 25° naar vriestemperaturen en een pak sneeuw.
Omdat we besneeuwde wegen niet zien zitten met ons beast van 6 ton en bijna 10m lang besluiten we om langs Zion te rijden. Daar is ook een prachtig nationaal park waardoor we heen willen rijden.
Vanaf nu rijden we ook door verschillende indianen reservaten.
De Zion Canyon is vermoedelijk al 13 miljoen jaar geleden door de Virgin River uitgeslepen in het 120 miljoen jaar oude carmelkalkgesteente.
Vandaag zijn de wanden van de Canyon imposante rotswanden tot 900m hoogte waar regelmatig ook bergbeklimmers zich aan wagen. Trouwens niet zonder risico's want vorige week was er nog een dodelijk slachtoffer te betreuren.
Via  Highway 9 bereik je de ingang van het park maar al een stuk voor de ingang zit je echt in het kronkelende berglandschap en dat gaat zo door tot je het park helemaal door bent.
Aan de ingang staat een parkwachter die ons wist te zeggen dat we nog 45 minuten de tijd hadden om het park door te rijden. Lukte ons dat niet moesten we overnachten in het park omdat je na zonsondergang niet meer zelf in het park mag rijden wegens te gevaarlijk.
Ook moesten we een paar mijlen verder door een tunnel en dat was in ons geval betalend omdat onze camper te groot is waardoor ze het tegenliggend verkeer aan de andere kant van de tunnel dienden stil te leggen, waarna wij in het midden van de weg de tunnel mochten door rijden. Dat was toch geen overbodige luxe want ook de tunnel volgde een best kronkel parcour.
Maar het is ons allemaal heel goed gelukt en hebben weer een heel mooi stukje van de USA hiermee gezien.
Even tussendoor, feitelijk volgen wij met onze reis zowat de meest gekende rivier van de USA, nl de Colorado River.

In Hurricanen brengen we de nacht door we zijn dus nu in Arizona wat ons plots een uur later op de klok zet. bizar hoor dat verschil van staat tot staat.
Na een frisse nacht met temperaturen tot net onder het vriespunt, niet verwonderlijk als je weet dat we hier op een hoogte van 6000 tot 8000 voet rond reizen, gaat het verder naar de Grand Canyon.
Voor iedereen die een rondreis maakt door de USA is een bezoek aan dit nationaal park een absolute must!
En als je deze dan zoals wij in december kunt doen in een stralende zon dan kleurt alles nog veel mooier.
Overnachten doen we hier midden in het Grand Canyon park op camping Trailer Village RV Park. Wellicht de duurste camping die we ooit hebben aangedaan met een standplaats van 70 dollar per nacht plus nog eens 5 dollar per persoon wat dus totaal geeft van maar liefst 90 dollar.
Maar laat ons er niet bij stlstaan want het is inderdaad ideaal gelegen om van daaruit de Canyon te bezoeken.
En nu moet ik proberen te beschrijven wat we daar gezien hebben? Wel dat gaat bijna niet omdat men daar geen woorden voor heeft. Ja het is immens, ja het is wonder schoon, ja het is diep, héél diep! op bepaalde punten sta je letterlijk op een voet van de rand en gaapt er een diepte van om en bij de 1800 m naast je. Imposant is het zeker!
En wat nog het meeste verbaast is dat als je 10 stappen verder zet je weer een totaal ander beeld van het "spectakel" krijgt.
Gevolg is dat men echt 100 den foto's en filmpjes maakt, de ene nog mooier dan de andere en dat gaat een hele klus worden om daar een selectie in te maken om uiteindelijk in ons fotoalbum vakantie 2021 te belanden.
Als je aan de rand staat besef je zelfs niet dat wat je voor je ziet groter is dan heel België! De Grand Canyon is maar liefst 450km lang.
Tot slot, ja ook Marleen heeft ondanks haar hoogtevrees heel flink mee gewandeld langsheen de Canyon.
En ik moet er niet flauw over doen, ook ik ben, in tegenstelling met toen ik jong was, ook geen held meer op zulke hoogtes maar wa zijn alle vier heel blij dat we het toch gedaan hebben.

Terwijl ik nu deze blog aan het schrijven zijn hebben we het bezoek aan dat natuurwonder achter de rug en zit ik hier te "toekelen" terwijl chauffeur van dienst, JP dus ons naar de volgende plaats aan het rijden is.
Dat wordt Lake Havasu. Feitelijk een vlakte in de woestijn die door een pientere industrieel in no time tot een vakantie paradijs is omgetoverd en vandaag een respectabele stad(je) is van 56000 inwoners.
Ben benieuwd wat we daar dan wel weer allemaal gaan beleven.

Nog meegeven dat jullie nu wel met stukken en brokken blog door krijgen, dat is het gevolg van die natuurreservaten waar je helaas geen internet hebt. Dus soms wat geduld hebben :-)
Tot de volgende keer ! groetjes van Marleen, Lientje, JP en Jos aan iedereen !

Sorry foto's volgen later maar hebben geen tijd genoeg :-)